İSLAM TARİXİ. ADƏM (Ə) VƏ HƏVVA. YER ÜZƏRİNDƏ HƏYAT

İslam // 2021 22-iyun, 22:13

Mələklər Adəmi (ə) çox sevirdilər. Ona görə ki, Allah-təala onu Öz qüdrət
əlləri ilə yaratmışdı. Onu çox istəyirdilər, çünki, onu Allah yaratmış və
məqamını mələklərdən üstün etmişdi.
Mələklər Adəmə (ə) səcdə etdilər, çünki, bunu onlara Allah əmr etmişdi.

Adəm (ə) Allahın əmrindən çıxıb, o ağacdan yeyəndə peşiman oldu, tövbə
etdi və ağlayıb, Allahın dərgahına yalvardı. Bizim mehriban Allahımız onun
tövbəsini qəbul etdi və onu nümayəndə kimi yerə göndərdi.
Yer insan üçün imtahan dünyasıdır. Görəsən o, Allaha ibadət edəcək, yoxsa
Şeytanın sözünə baxacaqdır?!

Mələklər Adəmi (ə) sevirdilər. Onun xeyir və səadətini istəyirdilər. Onlar
istəyirdilər ki, Adəm (ə) yenidən cənnətə qayıtsın. Amma, Şeytan Adəmi (ə)
xoşlamırdı. O, insan məxluqunu sevmirdi. Ona kin bəsləyirdi. Ona görə də
Adəmə (ə) paxıllıq edərək səcdə etmədi və Allahın qarşısında lovğalandı; o,
Adəmi (ə) aldatdı. Onu səhvə vadar etdi və Adəm (ə) həmin ağacın
meyvəsindən yedi.

Şeytan insanı xoşlamır. Bütün varlığı ilə ona düşməndir və onun bədbəxtçiliyi
üçün çalışır. O, insanı cəhənnəm oduna çəkmək istəyir.
Adəm (ə) yerə endi. Həmişə Allaha səcdə edir və günah etdiyi üçün dərin
peşimançılıq hissi keçirirdi. Allah onun tövbəsini qəbul etdi. Onu bağışladı və
beləliklə Adəm (ə) günahdan paklandı.

Adəm (ə) yoldaşı Həvvanı yadına saldı. Onu çox sevirdi. Onunla olanda şad
və xoşbəxt idi. Amma, indi onun harada olduğunu bilmirdi. O Həvvanı tapmaq
üçün axtarışa başlamalıydı.

Adəm (ə) yerdə təkbaşına yoldaşı Həvvanı axtarmağa başladı. Bir mələk ona
xəbər verdi ki, Həvva bu yerdən çox uzaq bir məkanda yerləşir. O səni gözləyir
və qorxu içində yaşayıb, səni axtarır. Əgər bu istiqamətdə hərəkət etsən mütləq
onu görəcəksən.

Adəm (ə) ümidvar olub, Həvvanı axtarmaq üçün yola düşdü. Uzaq məsafələri
qət etdi. O ayaqyalın yol gedirdi. Acanda çöl bitkilərindən yeyir, axşam
düşəndə isə qorxaraq münasib bir yerdə yatırdı. O uzaqdan gələn heyvan
səslərini eşidirdi.

Adəm (ə) gecə-gündüz yol gedərək Məkkəyə çatdı. Ürəyində Həvvanı
tapacağını hiss etdi. Çoxlu dağları bir-birinin ardınca arxada qoyurdu.
Həvva da gözləyirdi. Dağların başına çıxıb, üfüqlərə baxır, Amma, heç bir
şey görmürdü.

Bir gün Həvva ətrafa baxarkən uzaqdan gələn bir qaraltı gördü. Bildi ki,
Adəmdir (ə). Çünki, Həvvanın özünə bənzəyirdi. Həvva dağdan endi. Qaça-qaça Adəmə (ə) tərəf getdi. Çox şad və ümidvar idi. Adəm (ə) də uzaqdan
Həvvanı gördü. Qaça-qaça Həvvaya tərəf getdi. Həvva da Adəmə (ə) doğru
qaçırdı.

Görüş Ərəfat adlı bir dağın yanında baş verdi. Adəm (ə) və Həvva hər ikisi
şövqdən ağlayırdılar. Aydın səmaya baxır və onları bir daha qovuşdurduğu
üçün böyük Allaha şükr edirdilər.
Yerdə yaşamaq asan deyildi. Çünki, yer cənnət deyil. Yer kosmosda fırlanan
bir planetdir. Orada fəsillər dəyişir. Onun, dağ və dərələri qarla örtən soyuq qışı, isti və yandırıcı yayı vardır. Onun yarpaqları tökən və ağacları quru
budaqlara bənzədən payızı vardır. Sonra bahar gəlir. Yer yaşıl və səfalı olur.
Adəm (ə) cənnətin gözəl yaşayışı barədə fikirləşirdi. Adəm (ə) ağlayırdı. O,
yenə də cənnətə və oradakı xoş həyata qayıtmaq istəyirdi.

Onlar yaşamaq üçün yerin gözəl bir nöqtəsini seçdilər. Orada quruda bitən
bəzi bitkilər və müxtəlif meyvəli ağaclar vardı.
Cənnətin gözəl və şad günləri sona çatdı. Orada nə isti və nə soyuq vardı.
Orada aclıq və yorğunluq da yox idi. İndi Adəm (ə) və Həvva çalışmalı və
işləməlidirlər. İndi onlar özlərini qarşıdan gələn qışa və onun soyuq küləklərinə
hazır etməlidirlər. Onlar ağac budaqlarından düzəltdikləri evi tikib qurtarana
qədər mağarada yaşamalı idilər.

Adəm (ə) həmişə çalışıb, zəhmət çəkirdi. Gündüzlər işləməkdən tərləyirdi.
Onlar acından ölməmək üçün əkinçilik etməli, öz məhsullarını biçməli, un
üyütməli, xəmir yoğurmalı və sonra özləri üçün iki tikə çörək bişirməli idilər.

Onlar arxada qalan xoş günlərini yada salır və yenidən cənnətə, onları yaradan
Allahın yaxınlığına qayıtmaq istəyirdilər.
Onlar öz günahlarını yada salıb, ağlayır və Allahdan bağışlanmaq diləyirdilər.
Beləliklə onların yaşayışı iş, ibadət və övladlarının gələcəyi barədə fikirlə
keçirdi.

Günlər ötdü. Həvvadan bir qız və bir oğlan doğuldu. Sonralar o, yenidən bir
oğlan və bir qıza sahib oldu. Beləliklə yer üzərində sakin olan insanların sayı
altı nəfərə çatdı. Adəm (ə) və Həvva övladları olduğu üçün çox sevinirdilər.

Onların övladları günbəgün böyüyürdülər.
Onlar böyüyüb, cavanlıq yaşına çatdılar. Qabil və qardaşı Habil həmişə ataları
ilə çölə gedər və ondan işləmək öyrənərdilər: yer şumlamaq, qoyun otarmaq.
Eqlima və Luza isə ev işlərində, aşpazlıqda, ev süpürməkdə və dərzilikdə
analarına kömək edirdilər. Yaşamaq iş və zəhmət tələb edirdi.
Günlər və illər beləcə ötürdü.