İMAM HÜSEYN (Ə)-IN KƏRVANININ MƏKKƏDƏN KÜFƏYƏ DOĞRU HƏRƏKƏTİ

İslam // 2021 15-avqust, 20:00

İmam Hüseyn (ə) gecənin son saatında Məkkədən Küfəyə sarı yola düşdü. Mühəmməd ibn Hənəfiyyə bu xəbəri eşidib gəldi. O, İmam Hüseyn (ə)-ın dəvəsinin yüyənindən yapışaraq ərz etdi: «Əziz qardaşım, bəs siz mənə söz vermədiniz ki, sənin təklifin haqqında fikirləşəcəyəm?» Həzrət buyurdu: «Bəli söz verdim». Mühəmməd ibn Hənəfiyyə ətz etdi: «Bəs nə üçün gedirdiniz?»İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Sən gedəndən sonra Allahın Rəsulunu (s) yuxuda gördüm, o Həzrət buyurdu:

يَا حُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اُخْرُجْ فَإِنَّ اَللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ قَتِيلاً
«Ey Hüseyn, İraqa get, çünki, Allah sənin şəhadətini görmək istəyir».
Mühəmməd ibn Hənəfiyyə dedi:

إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ
İndi ki, şəhid olmağa gedirsiniz, bəs nə üçün əhli-əyalı özünlə aparırsınız? İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Allahın Rəsulunun (s) buyurdu:

إِنَّ اَللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاهُنَّ سَبَايَا
«Allah-Təala onları əsir olmuş halda görmək istəyir». Bu zaman Mühəmməd ibn Hənəfiyyə o Həzrətlə vidalaşıb qayıtdı.
Mühəmməd ibn Yəqub Kuleyni «Rəsail» kitabında Həmzə ibn Həmrandan belə nəql edir: «Biz İmam Hüseyn (ə)-ın Məkkədən getməsi və Mühəmməd ibn Hənəfiyyənino Həzrətlə getməməyi haqqında söhbət edirik. İmam Sadiq (ə) da həmin məclisdə idi və mənə buyurdu: «Ey Həmzə, sənin üçün bir hədis deyirəm, daha bu məclisdən sonra Mühəmməd ibn Hənəfiyyə haqqında bir də sual etmə: «İmam Hüseyn (ə) Məkkkədən gedən zaman kağız istədi və həmin kağızda yazdı: «Bismillahir-Rəhmanir-Rəhim. Bu məktub Hüseyn ibn Əli tərəfindən Bəni-Haşim tayfasınadır. Hər kəs mənimlə gəlsə, şəhid olacaq və hər kəs mənimlə gəlməsə, nicat tapmayacaq. Vəssalam».
Şeyx Müfid «Məvlidun-nəbiyy və məvlidul-övsiya» kitabında İmam Sadiq (ə)-dan rəvayət edir: İmam Hüseyn (ə)Məkkədən çıxan zaman bir dəstə mələk silahlanmış və behişt atlarına mindiyi halda o Həzrətin görüşünə gəlib ona salam verdilər. Qeyd etmək lazımdır ki, bu mələklər Allahın Rəsuluna (s) da kömək etmişdilər. Onlar İmam Hüseyn (ə) dedilər: «Ey Allahın höccəti, Allah-Təala müharibələrin çoxunda bizim vasitəmizlə cəddin Peyğəmbərə (s) kömək etdi, indi isə bizi sənin köməyinə göndəribdir». İmam Hüseyn (ə) onlara buyurdu: «Mənimlə sizin vədəgahımız Kərbala torpağıdır. Mən orada şəhid olacağam. Elə ki, mən Kərbala torpağına çatdım mənim yanıma gəlin». Mələklər dedilər: «Biz Allah-Təala tərəfindən sənin fərmanına itaət etməyə məmuruq. Əgər düşmənlərindən qorxursan biz də səninlə gələk?»İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Kərbalaya çatana qədər onlar mənə mane ola bilməyəcəklər».
Sonra cin möminlərindən bir dəstəsi İmam Hüseyn (ə) yanına gəlib dedilər: «Biz sənin şiə və kömkçilərinik, hər nə istəsən bizə əmr et, əgər əmr etsən, bütün düşmənlərini nabud edərik və sən də öz vətənində qalarsan.İmam Hüseyn (ə) onlara dua edib, buyurdu: «Məgər siz Quranı oxumayıbsınız ki, buyrur:

قُلْ لَوْ كُنْتُمْ فِي بُيُوتِكُمْ لَبَرَزَ الَّذِينَ كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقَتْلُ إِلَىٰ مَضَاجِعِهِمْ
«Xalqa de ki, öz evlərinizdə qalsanız da ölüm müqəddər olunmuş şəxslər öz qəbirlərinə doğru gedəcəklər». Bəs, əgər mən öz evimə qalsam, bu bədbəxt xalq hansı vasitə ilə imtahan olunacaqlar və mənim qəbrimdə kim yatacaq? Halbuki, Allah-Təala yeri yaradan gün onu mənim üçün seçdi və bizim şiələrimiz üçün onu sığınacaq qərar verdi. Allah-Təala bizim dostarımızın əməllərini orada qəbul edir və onların dualarını eşidir. Bizim şiələrimiz həmin yerdə yaşayacaq, o dünya və axirətdə onlar əmin-amanlıq içində olacaqlar. Amma siz Aşura günü mənim yanıma gələrsiniz».
Başqa rəvayətdə nəql olunur ki, Həzrət onlara buyurdu: «Cümə gününün axırlarında mənim əhli-beytimdən, qohum-əqrabamdan, qardaşlarımdan bir nəfər də qalmayacaq və mənim başımı bədənimdən ayırıb Yezid üçün aparacaqlar. Həmin vaxt siz mənim yanımda hazır olarsınız». Cin tayfasının möminləri dedilər: «And olsun Allaha, sənin əmrinə itaət etmək vacib olmasaydı, düşmənlər sənə zərər vurmamışdan qabaq onların hamısını nabud edərdik».İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «And olsun Allaha, onları öldürmək üçün bizim qüdrətimiz sizin qüdrətinizdən də çoxdur. Amma bizim nəzərimiz budur ki, hamı üçün höccət tamamlansın, təki, həlak olanlar höccət üzündən həlak olsunlar».
Sonra İmam Hüseyn (ə) yoluna davam edərək «Tənim» diyarına çatdı. Orada bir dənə karvanla rastlaşdı. Həmin karvan Yəmən hakimi Büheyr ibn Yəsarın hədiyyəsini Yezid ibn Müaviyə üçün aparırdı. İmam Hüseyn (ə) müsalmanların həqiqi rəhbəri olduğu üçün hədiyyəni alıb onlara buyurdu: «Hər kəs istəyirsə, bizimlə İraqa getsin, onun yol xərcini özüm ödəyəcəyəm və ona yaxşılıq edəcəyəm; hər kəs də qayıtmaq istəsə, gəldiyi yolun xərcini alıb qayıtsın. Onların bir dəstəsi İmam Hüseyn (ə)-la getdi, başqa bir dəstəsi isə geri qayıtdı».
İmam Hüseyn (ə) «Zatul-irq» diyarına çatdı. Orada Bəşir ibn Qalib ilə görüşdü. Bəşir ibn Qalib İraqdan gəlirdi.İmam Hüseyn (ə) ondan soruşdu: «İraq camaatı nə işlə məşğuldur?» Dedi: «Qəlblərində səni sevirlər, lakin qılıncları Bəni-Üməyyəyə kömək edir». İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Düzdür, Allah-Təalahər nə istəsə, həyata keçirir və hər nəyi iradə etsə, hökm edir».
Karvan yenidən yola düşdü. Günorta idi. Kərvan «Sələbiyyə» diyarına çatdı. İmam Hüseyn (ə) qısa müddətli yuxuya daldı. Bir neçə andan sonra o Həzrət yuxudan ayılıb buyurdu: «Bir nəfər Hatifi gördüm ki, deyirdi: «Siz sürətlə gedirsiniz və ölüm sizi sürətlə behiştə tərəf aparır». Başa düşdüm ki, sağ qalmaq üçün daha heç bir ümid yoxdur». İmam Hüseyn (ə)-ın oğlu Əli-Əkbər atasına ərz etdi:

یا ابة أولسنا على الحق ؟
«Ata can, məgər biz haqq deyilikmi?»İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Bəli, And olsun Allaha, biz haqq əhliyik». Əli Əkbər ərz etdi:

اذن لا نبالي بالموت
«Bir halda ki, haqq bizimlədir, ölümdən qorxumuz yoxdur». İmam Hüseyn (ə) oğlunun bu cür mərifətli olduğu üçün buyurdu: «Oğul can, Allah sənə savab versin». İmam Hüseyn (ə)-ın karvanı həmin gecə «Sələbiyyə» diyarında qaldı.