İMAM HÜSEYN (Ə)-IN ƏBA HÜRRƏ İLƏ GÖRÜŞÜ

İslam // 2021 16-08, 20:00

Əba Hürrə ləqəbində bir kişi sübh tezdən Küfədən çıxdı. O,İmam Hüseyn (ə)-ın yanına gəlib salam verdi. Sonra Həzrətə ərz etdi: «Ey Peyğəmbərin (s) övladı, nə üçün Allahın və onun Peyğəmbərin (s) hərəmindən çıxıb gəldin?»İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Ey Əba Hürrə, Bəni-Ümeyya mal-dövlətimi əlimdən aldı səbr etdim, məni təhqir etdi dözdüm, indi isə qanımı tökmək istəyirdilər, mən də Məkkədən çıxdım. And olsun Allaha, bu zülmkar qövm məni öldürəcəklər, amma Allah-Təalazəlil və həqirlik paltarını onlar geyindirəcək, kəsqin intiqam alıcı qılınclarla üzləşəcəklər. Allah-Təalaonları elə bir hakimin əlində giriftar edəcək ki, Səba qövmündən də zəlil olacaqlar. Səba qövmü hakim bir qadının əlində giriftar olmuşdu. Həmin qadın istədiyi kimi onların malına, qanına hökm verdi. İmam Hüseyn (ə) bu sözləri buyurub, «Sələbiyyə» divarından getdi.

Bəni-Fərarə və Bəzilə tayfasından bir dəstəsi belə nəql etdilər: «Biz Züheyr ibn Qeyn ilə Məkkədən çıxdıq və İmam Hüseyn (ə)-dan bir az geridə hərəkət edirdik. Nəhayət, yolda o Həzrətlə rastlaşdıq. Lakin Züheyr o Həzrətlə görüşmək istəmirdi. O, öz xeyməsini İmam Hüseyn (ə)-ınxeyməsindən uzaq qururdu. Günlərin bir günü İmam Hüseyn (ə) bir yerdə dayandı, biz məcbur olub həmin yerdə dayandıq. Biz yemək yeyirdik. İmam Hüseyn (ə)-ın tərəfindən bir nəfər gəlib salam verdi və dedi: «Ey Züheyr ibn Qeyn, İmam Hüseyn (ə) səni öz yanına dəvət etmək üçün məni bura göndərdi».
Bu sözü eşidəndə hamımız əlimizdəki tikələri yerə qoyub, fikir dəryasına qərq olduq. Züheyrin həyat yoldaşı Deyləm binti Ömər (Ömərin qızı Deyləm) dedi: «Sübhanəllah, Peyğəmbər (s) övladı səni çağırır, sən isə getmək istəmirsən? Əgər o Həzrətin hüzuruna gedib sözünü eşitsən nə olacaq?»
Züheyr İmam Hüseyn (ə)-ın yanına getdi. Bir azdan sonra Zuheyr açıq və sevinclə dolu sürətdə geri qayıtdı. O, əmr etdi ki, xeymələri söküb İmam Hüseyn (ə)-ın xeymələrinin yanında qursunlar. Züheyr öz əyalına dedi: «Mən sənin talağını verirəm, çünki sənə zəhmət vermək istəmirəm. Mən qərara aldım ki, İmam Hüseyn (ə)-la gedim və öz canımı ona fəda edim». Sonra Züheyr arvadının xərcini verib, onu əmisi oğlanlarına tapşırdı, təki öz qohum-əqrəbasına təhvil versinlər. Deyləm xanım, Züheyrin yanına gedib ağladı və onunla vidalaşdı. Deyləm Züheyrə dedi: «Allah sənə kömək olsun və səni xoşbəxtliyə çatdırsın. Amma səndən xaiş edirəm ki, qiyamət günü İmam Hüseyn (ə)-ın cəddinin yanında mənə kömək edərsən». Ondan sonra Züheyr öz dostlarına dedi: «Hər kəs mənimlə getmək istəyirsə gəlsin; əgər getmək istəməsə bilməlidir ki, bu bizim axırıncı görüşümüzdür». Hüseyn (ə)-ın karvanı bu minvalla irəliləyərək Zubalə diyarına gəlib çatdı.Orada İmam Hüseyn (ə) və onun tərəfdarları Müslüm ibn Əqilin şəhadət xəbərini eşitdilər. Rəyasət və qənimət toplamaq məqsədi ilə İmam Hüseyn (ə)-la gələnlər bu xəbəri eşidəndən sonra dağılışdılar. İmam (ə)-la azsaylı, sədaqətli dostları qaldı. Müslüm şəhid olduğu üçün onlar əza saxlayıb ağladılar. Lakin İmam Hüseyn (ə) şəhid olmaq məqsədi ilə öz yoluna davam edirdi. Şair Fərəzdaq Həzrət Hüseyn (ə)-ın görüşünə nail oldu. O, İmam (ə)-la görüşəndən sonra dedi: «Ey Peyğəmbərin oğlu, Müslüm ibn Əqilivə onun dostlarını öldürən küfəlilərə necə etibar edirsiniz?»İmam Hüseyn (ə) ağlayıb buyurdu: «Allah Müslümi bağışlasın ki, əbədi həyata, Allahın çoxlu nemətlərinə yetişib behiştə daxil oldu və Allahın razılığını ələ gətirdi. O, öz vəzifəsini yerinə yetirdi, amma biz hələ vəzifəmizi yerinə yetirməmişik». Sonra bu şeirləri buyurdu:

فإن تكن الدنيا تعد نفيسة        فان ثواب الله أعلى وأنب
وإن تكن الأبدان للموتأنشئت        فقتل امرىء بالسيف في الله أفضل
وإن تكن الارزاق قسما مقدرا        فقلة حرص المرءفيالرزقأجمل
وإن تكن الأموال للترك جمعها        فمابالمتروك به المرء يبخل
«Əgər dünya gözəl və qiymətli sayılsa, şübhəsiz Allahın savabı böyük olacaqdır; əgər bədənlər ölmək üçün yaranıbsa insan üçün qılınc ilə Allah yolunda ölüm daha gözəldir; əgər insanların ruzisi bölünmüşdürsə, adamın az ruzusi tələb etməsi daha gözəldir; əgər mal-dövləti tapmaq onu tərk etmək üçündürsə, niyə insan tərk edəcəyi şey üçün paxıllıq etməlidir?»

İmam Hüseyn (ə)Süleyman ibn Sürəd Xüzai, Müseyyib ibn Nəcbə, Rəfaət ibn Şəddada, və Küfə şəhərində olan şiələrinin hamısına məktub yazıb Qeys ibn MüsəhhərSəydavinin vasitəsi ilə göndərdi. Qeys Küfə şəhərinin yaxınlığına çatandaibn Ziyadın ordusunun baş sərkərdəsi Hüseyn ibn Nümeyr onu tutub yoxlanmasını əmr etdi. Bu vaxt Qeys İmam Hüseyn (ə)-ın məktubunu çıxartdı və cıxıb yerə tökdü. Hüseyn ibn Nümeyr onu ibn Ziyadın yanına apardı. İbn Ziyad ondan soruşdu: «Sən kimsən?» Qeys: «Mən Əmirəl-möminin Əli ibn Əbu Talib (ə) və onun övladlarının şiələrindənəm». İbn Ziyada: «Nə üçün məktubu cırdın?» Qeys: «Cırdım ki, sən onu məzmunundan agah olmayasan». İbn Ziyada: «Məktubu kim vəkimi yazmışdı?» Qeys: «Bu məktubu İmam Hüseyn (ə) Küfə əhlinəyazmışdı. Mən də onların adlarını bilmirəm». İbn Ziyada qəzəblənib dedi: «Allaha and olsun, onların adlarını mənə deməmiş, yaxud minbərə çıxıb Hüseyn ibn Əlini və onun atasını, qardaşını söyməyincə əlimdən qurtarmayacaqsan. Bu işi görməsən səni qılınc ilə tikə-tikə doğrayacağam». Qeys: «Onların adlarını sənə deməyəcəyəm, amma ikinci şərtinə razıyam».
Qeys minbərə çıxdı. Allahın dərgahına həmd-sənə etdikdən, Peyğəmbər salavat göndərəndən sonra, İmam Əli ibn Əbu Talib və İmam Həsən,İmam Hüseyn (ə) üçün Allahdan rəhmət istədi; Übeydullah ibn Ziyadı, onun atasını və Bəni-Ümeyyənin bütün cəlladlarını lənətlədi. Qeys dedi: «Ey camaat, mənİmam Hüseyn (ə)-ın tərəfindən sizin üçün göndərilən nümayəndəsiyəm. O, indi Hicaz məntəqəsində mənzil salmışdır. Siz ona qoşulub, kömək edin».
İbn Ziyada Qeys ibn Müsəhhərin bu sözlərin eşidəndən sonra hökm verdi ki, onu «darül-imarə» sarayının üstündən aşağı tullasınlar. Məmurlar onun hökmünü yerinə yetirib Qeysi şəhid etdilər. Qeys şəhadət xəbəri İmam Hüseyn (ə)-a çatanda ağlayıb buyurdu: «Pərvərdigara bizə və bizim şiələrimizə yüksək məqam verib, bizi və onları öz rəhmət dərgahında bir yerə topla! Çünki Sən hər şeyə qadirsən».
Nəql olunur ki, İmam Hüseyn (ə) Qeysə verdiyi həmin məktubu Hacəz adını daşıyan məntəqədən göndərdi, lakin bundan başqa məntəqə də nəql olunubdur.
İmam Hüseyn (ə) və onun tərəfdarları sakin olduqları məntəqədən hərəkət etdilər. Küfə şəhərinə çatmaq üçün məntəqəni arxada qoymaq lazım idi. Gözlənilmədən Hürr ibn Yəzid min nəfər atlıdan ibarət bir qoşun ilə İmam Hüseyn (ə)-ın karvanıyla qarşılaşdı. İmam Hüseyn (ə) ondan soruşdu: «Sən bizə kömək etmək məqsədiylə gəlibsən, ya mübarizə etmək niyyətin var?» Hürr dedi: «Ey İmam Hüseyn (ə) sizinlə vuruşmağa gəlmişik». İmam Hüseyn (ə) buyurdu:

لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِالله العَلىِّ العَظِيمِ
Onlar bir biri ilə söhbət etməyə başladılar. İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Əgər sizin nəzəriniz göndərdiyiniz məktub və nümayəndələrinizin dedikləri iləmüxalif olsa, elə buradan da gəldiyim yerə qayıdaram». Bu vaxt Hürr və onun tərəftarları İmam Hüseyn (ə)-ın geri qayıtmasına mane oldular. Hürr dedi: «Ey Peyğəmbərin övladı, elə yollarla hərəkət edin ki, nə Mədinəyə gedib çıxsın, nə də sizi Küfəyə aparsın. Mən də ibn Ziyadın yanında üzürlü olaraq deyərəm: «Hüseyn (ə)elə bir yol ilə gedibdir ki, mən onu görə bilmədim».
Həzrət İmam Hüseyn (ə) sol tərəfində olan yolu seçib Üzeyb Həcanat deyilən məntəqəyə yetişdi. Bu vaxt ibn Ziyadı tərəfindən göndərilən məktubu Hürrə verdilər. İbn Ziyad məktubda Hürrü İmam Hüseyn (ə)-ın işi barəsində danlayıb və Həzrət İmam Hüseyn (ə)-ı çətinliyə salmaq hökmünü yazmışdı. Hürrün ordusu İmam Hüseyn (ə)-ın yolunu kəsib getməyə mane oldular. Həzrət (ə) buyurdu: «Məgər siz demədiniz ki,yolunuzu əvəz edib başqa yol ilə gedin nə Küfə yolu olsun, nə də Mədinə?» Hürr dedi: «Bəli, amma əmir İbn Ziyad tərəfindən mənə məktub çatdı və o məktubds sizi tutmağa əmr edibdir. Bundan əlavə o, verdiyi hökmlərin icra olunması üçün aramızda casus qoyubdur».
Bu söhbətdən sonra İmam Hüseyn (ə) öz tərəfdarlarının arasında ayağa qalxıb Allaha həmd-səna, babası Peyğəmbər (s) salavat göndərəndən sonra buyurdu:

اِنَّهُ قَدْ نَزَلَ مِنَ الْاَمْرِ ما تَرَوْنَ، وَ اِنَّ الدُّنْيا قَدْ تَغَيَّرَتْ وَ تَنَکَّرَتْ، وَ اَدْبَرَ مَعْرُوفُها، وَاستَمَرَّت حِذاءُها وَ لَمْ تَبْقَ مِنْها اِلَّا صَبابَةٌ کَصَبابَةِ الْاِناءِ، وَ خَسيسُ عَيْشٍ کَالْمَرْعَي الْوَبيلِ
اَلا تَرَوْنَ اِلَي الْحَقِّ لا يُعْمَلُ بِهِ، وَ اِلَي الْباطِلِ لا يُتَناهي عَنْهُ، لِيَرْغَبَ الْمُؤْمِنُ في لِقاءِ رَبِّهِ حَقّاً حَقّاً
«Ey camaat, bizə üz verən hadisəni siz bilirsiniz. Həqiqətən, dünya dəyişib, öz pisliklərini aşkar edib və yaxşılıqlarından üz döndəribdir; Həmişə insanın istəyinin əksinə gedir. Lakin sizin dünyanızdan hətta suyuatılmış qabın divarlarından süzülən damcılar qədər belə bir şey qalmamışdır və dünyada şoranlıq yer kimi zillət içində yaşamaqdan başqa bir şey qalmayıbdır. Məgər görmürsünüz ki, haqqa əməl olunmayır və batilin qarşısı alınmır?Belə olan halda möminin haqq yolunda şəhid olmasından başqa bir çarəsi yoxdur.

فَاِنّي لا اَرَي الْمَوتَ اِلَّا سَعادَةً، وَالْحَياةَ مَعَ الظَّالِمينَ اِلَّا بَرَماً
Ölüm mənim üçün xoşbəxtlikdən və zalımlarla yaşamaq mənim üçün bədbəxtlikdən başqa bir şey deyil.

النَّاسُ عَبيدُ الدُّنْيا، وَالدّينَ لَعِقٌ عَلي اَلْسِنَتِهِمْ، يَحُوطُونَهُ ما دَرَّتْ مَعايِشُهُمْ، وَ اِذا مُحِّصُوا بِالْبَلاءِ قَلَّ الدَّيَّانُونَ
Həqiqətən, insanlar dünyanın qulu, bəndəsidirlər və dinin adını isə təkcə sadəcə olaraq dildə gəzdirirlər; yaşayışları öz istəkləri kimi olana qədər dindən dəm vururlar. Amma elə ki, bəlalar onları əhatə edir və imtahan səhnəsinə düşürlər məlum olur ki, dindarların sayı azdır». Züheyr ibn Qeyn ayağa qalxıb dedi: «Ey Peyğəmbərin övladı, biz sənin söhbətlərini eşitdik. Bu fani dünyanın bizim üçün heç bir qiyməti yoxdur; əgər dünyanın yaşayışı əbədi olsaydı və biz dünyada həmişəlik yaşaya bilsəydik də sənin yolunda ölməyi dünyanın əbədi yaşayışından üstün tutardıq». Ondan sonra Hilal ibn Nafə ayağa qalxıb dedi: «Allaha and olsun, bizim ölüm və şəhadətdən qorxumuz yoxdur; öz niyyət və fikrimizdə sabit qalmışıq. Biz sənin dostlarınla dost və düşmənlərinlə düşmənik». Daha sonra Büreyr ibn Xüzeyr dedi: «Peyğəmbər oğlu, Allaha and olsun, Allah-Təala sənin vücüdünla bizim boynumuza minnət qoyubdur ki, hazırda sənə kömək etmək üçün döyüşək, bədənlərimiz sənin yolunda tikə-tikə olsun, təki bunun əvəzinə qiyamət günü cəddin bizə şəfaət etsin».

Mənbə: Luhuf
Tərtib edən: Pərvin Kərimova