MÜAVİYƏNİN ÖLÜMÜ VƏ YEZİDİN MƏKTUBU

İslam // 2021 9-avqust, 19:58

Həmin gün sona catdı. Məclis əhli məsciddən getdilər. Amma Allahın Rəsulunun (s) sözləri onların qulaqlarında olduğu kimi qalmışdı. Hər bir məclis və yığıncaqda İmam Hüseyn (ə)-ın şəhid olması haqqında söhbət gedirdi. Bu mövzu xalqın nəzərində çox böyük cilvələnirdi. Onlar bu hadisənin necə baş verəcəyi haqqında fikirləşirdilər.
Müaviyə hicrətin 60-cı ilində, rəcəb ayında o dünyaya getdi. Yezid Mədinə şəhərinin hakim Vəlid ibn Ütbəyə məktub yazıb, ona fərman verdi ki, Mədinə camaatının hamısından, xüsusilə İmam Hüseyn (ə) onun üçün beyət alsın. Əgər İmam Hüseyn (ə) beyət etməsə onun başını bədənindən ayırıb mənim üçün göndər. Vəlid Mərvanı öz yanına çağırdı. Mərvan bu məsələ haqqındakı fikrini soruşub, onunla məşvərət etdi. Mərvan dedi: «İmam Hüseyn (ə) heç vaxt Yezidə beyət etməyəcək. Əgər mən sənin yerində olsaydım və sənin əlində olan qüdrət mənim əlimdə olsaydı, gözləmədən Hüseyn (ə) öldürərdim». Vəlid dedi: «Əgər bu işi görəcəyəmsə, arzu edirəm ki, ey kaş dünyaya gəlməyəydim və bu böyük cinayətə əl atmayaydım!»
Sonra Vəlid öz nümayəndəsini göndərib İmam Hüseyn (ə)-ı evinə dəvət etdim. İmam Hüseyn (ə) öz Əhli-Beyt və dostlarından otuz nəfərlə birlikdə Vəlidin evinə gəldi. Vəlid Müaviyənin ölümünü o Həzrətə xəbər verəndən sonra İmam Hüseyn (ə)-a Yezidə beyət etməsini təklif etdi. İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Beyət mühüm məsələdir, onu gizlincə yerinə yetirmək olmaz. Sabah xalqı beyət ertməyə dəvət edəndə bizə də xəbər verərəsən».
Mərvan Vəlidə dedi: «Hüseyn (ə) sözünə qulaq asma və onun üzrünü qəbul etmə, əgər beyət etməsə öldür». İmam Hüseyn (ə) qəzəblənərək buyurdu: «Vay olsun sənə, ey bədnam qadının oğlu! Sən mənim ölüm hökmümü verirsən? And olsun Allaha, yalan danışdın və bu sözlə özünü zəlil və xar etdin». Sonra İmam Hüseyn (ə) üzünə Vəlidə tutub buyurdu: «Ey Vəlid! Biz nübuvvətin, Əhli-Beyt və risalətin mədəniyik. Biz həmin şəxslərik ki, mələklər evimizə gel-get edirdilər. Allah-Təala bizə görə öz rəhmətini xalqın üzünə açdı və o bizim adımızlasona çatacaq. Amma Yezid fasiq, şarabxor, qan tökən və əxlaqsız bir adamdır. Mənim kimi bir şəxsiyyət Yezid kimi şəxsiyyətə beyət etməz. Lakin siz bu gecəni sübhə çatdırın, biz də gecəni sübhə çatdıraq.Siz yaxşı fikirləşin, biz də fikirləşəcəyik ki, hansı birimiz xilafət məqamına laiqdir!»
İmam Hüseyn (ə) bu sözləri deyib Validin evindən getdi. Mərvan Validə dedi: «Mənim nəsihətimə qulaq asmayıb dediklərimin əksinə əməl etdin». Valid dedi: «Vay olsun sənə! Mənə nəsihət edirsən ki, din və dünyamı əlimdən verim?! And olsun Allaha, istəmirəm yer üzünün padşahlığı mənim olsun və mən Hüseyn (ə)-ı öldürüm. And olsun Allaha, inanmıram bir nəfər Hüseyn (ə)-ın qanını töksün. Əgər hər kəs bu cinayətə əl atsa, Allahın dərgahında yaxşılıqları çox az və onun bağışlanması həddindən artıq çətin olacaq. Allah-Təala ona tərəf öz rəhmət nəzərini salmayacaq və onu günahdan təmizləməyəcək. Belə bir şəxsəüçün böyük bir əzab hazırlanıbdır».
Həmin gecə keçdi. Sübh tezdən İmam Hüseyn (ə)təzə xəbər eşitmək üçün evdən çıxdı. Mərvan o Həzrəti küçədə görüb dedi: «Ey Əba Əbdillah (İmam Hüseyn (ə) künyasıdır)! Mən sənin xeyrini istəyirəm.Mənim nəsihətimə qulaq assan, xoşbəxt olarsan». İmam Hüseyn (ə) buyurdu: «Sənin nəsihətin nədir? De, eşitdim». Mərvan dedi: «Mən sənə təklif edirəm ki, Yezid ibn Müaviyə ilə beyət edəsən. Çünki, bu iş sənin dünya və axirətin üçün çox yaxşıdır».İmam Hüseyn (ə) buyurdu:

إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ
«Hamımız Allahdan gəlmişik və Allaha tərəfinə qayıdacağıq». ( «Bəqərə» surəsi, ayə 156)
Bəs, belə isə gərək İslam dini ilə vidalaşaq.Çünki, Peyğəmbər (s) ümməti Yezidin padşahlıq və xilafətinə giriftar olublar. Mən cəddim Allahın Rəsulu (s)-dən eşitmişəm ki, buyurub:

اَلْخِلاَفَةُ مُحَرَّمَةٌ عَلى آلِ أبی سُفْیانَ
«Xilafət Əbu Süfyanın övladlarına haramdır!»
İmam Hüseyn (ə) ilə Mərvanın arasında çoxlu söhbət getdi. Nəhayət, Mərvan qəzəblənib getdi.