İMAM HÜSEYN (Ə) ŞƏHİD OLANDAN SONRA BAŞ VERƏN HADİSƏLƏR

İslam // 2021 19-08, 20:00

İmam Hüseyn (ə) şəhid olandan sonra ibn Sədin qoşunu O Həzrətin paltarını əynindən çıxartdılar. İmamın (ə) köynəyini İsaq ibn Həviyyə Həzər aparıb geydi. O, bunun nəticəsində dəri xəstəliyinə mübtəla oldu və bədənin tükləri töküldü. Rəvayət olunur ki, İmam Hüseyn (ə)-ın köynəyində 119 qılınc, ox və nizə yeri var idi. Başqa bir rəvayətdə isə Həzrət İmam Sadiq (ə) buyurdu: «İmam Hüseyn (ə) bədənində 33 nizə və 34 qılınc yarası var idi». İmam Hüseyn (ə) şalvarını Əbhər ibn Kəb Təmimi götürdü. Rəvayət olunur ki, o, şalvarı aparandan sonra əl-ayağı topal oldu və ömrünün axırınadək yeriyə bilmədi. O Həzrətin əmmaməsini Əxnəs ibn Mürsəd ibn Əlqəmə, başqa sənədə əsasən, Cabir ibn Yezid Əvdi aparıb başına bağladı. O, bu işi gördüyü üçün dəli oldu.
İmam Hüseyn (ə)-ın ayaqqabısını Əsvəd ibn Xəlid apardı. O Həzrətin üzüyünü Bəcdəl ibn Səlim Kəlbi götürdü. O, üzüyü götürmək üçün Həzrətin barmağını kəsdi. Sonralar Muxtar, Bəcdəl ibn Səlimi tutub onun əl ayaqlarını kəsərək həmin halda onu buraxdı. O, öz qanına bulaşıb öldü. İmam Hüseyn (ə)-ın dəsmalınıQeys ibn Əşəs götürdü, o Həzrətin zirehini Ömər ibn Sədə apardı. Ömər ibn Səd öləndən sonra Muxtar həmin zirehi onun qatili Əbi Ömrəyə bağışladı. İmam Hüseyn (ə)-ın qılıncını Cəmi ibn Xəlq Əvdi, başqa rəvayətə görə Bəni-Təmin qəbiləsindən olan Əsvəd ibn Hənzələ qəsb etdi. İbn Əbi Səd rəvayət edir ki, o Həzrətin qılıncını Fəlafis Nəhşəmi götürdü. Mühəmməd ibn Zəkəriyyə bu rəvayəti nəql edəndən sonra deyir: «Həmin qılınc ondan sonra Həbib ibn Bədilin qızına çatdı». Qeyd etmək lazımdır ki, həmin qəsb olunmuş qılınc «Zülfüqar» deyil. Çünki, «Zülfüqar» nübubbət və imamətin başqa ətiqləri ilə qorunur. Bunu hədis rəvayətçiləri də təsdiq edib və qeyd etdiyim kimi nəql ediblər.

Ravi deyir: «İmam Hüseyn (ə) şəhid olandan sonra xeymələr tərəfindən bir kəniz çölə çıxdı. Düşmənlərdən biri ona dedi: «Ey kəniz! Sənin ağan Hüseyn (ə) öldürüldü». Kəniz deyir: «Bu xəbəri eşidərkən qışqıra-qışqıra qadınların yanına qacdım. Onlar da mənim ağlamaq səsimi eşidib nalə-şivən etməyə başladılar». Sonra düşmən qoşunu Peyğəmbərin (s) övladlarının və Fatiməyi-Zəhranın (s.ə) gözünün işığı Hüseyn (ə)-ın övladlarının mal-dövlətini qarət etmək üçün bütün qüvvəsi ilə xeymələrə hücum etdi. Hətta namərd düşmən qadınların başındakı çadraları oğurlayıb onları başıaçıq qoyurdu. Peyğəmbər (s) qızları xeymələrdən çıxdılar. Onlar öz ürək-paralarının cənazələri ilə vidalaşaraq uca səslə ağlayıırdılar. Həmid ibn Müslüm rəvayət edi: «Bəni-Bəkr ibn Vail» qəbiləsindən bir nəfər qadın öz əri ilə Ömər ibn Sədin qoşununda idi. O, gördü ki, qoşun İmam Hüseyn (ə)-ın xeymələrinə və qadınlara hücum edib qarətlə məşğuldur. Həmin qadın bu səhnəni görüb həyacanlandı. Əlinə qılınc götürərək öz qəbiləsinin yanına gəlib dedi: «Ey Bəkir ibn Vail tayfası, qeyrət və kişilikdəndir ki, Peyğəmbər (s) qızlarının paltarlarını qarət etsinlər, siz isə oturub tamaşa edəsiniz?!» Sonra qışqırdı:

لا حُکمَ اِلّا للّهِ یا لثاراتِ رَسُولِ اللّهِ
Həmin qadının əri irəli gəldi, onun əlindən tutub xeyməyə qaytardı.
Ravi deyir: «Xeymələri qarət edəndən sonra od vurub yandırdılar. Qadınlar başıaçıq ayaqyalın xeymələrdən çıxdılar. Onlar şivən səsi ətrafı bürümüşdü, məzlumcasına düşmən əlində əsir olmuş Əhli-Beyti Küfə qoşununa dedilər: «Sizi Allaha and veririk ki, bizi İmam Hüseyn (ə)-ın mübarək cənazəsinin yanından aparın». Elə ki, əsirlər döyüş meydanına çatdılar şəhidləri görüb ağlamağa başladılar».

قَالَ فَوَ اللّهِ لا أَنسی زَینَبَ بِنتَ عَلیِّ (ع) تَندُبُ الحُسَینَ وَ تُنادی بِصَوتٍ حَزینٍ وَ قَلبٍ کَثیبٍ یا مُحَمَّداهُ صلّی عَلیکَ مَلائِکَهُ السَّماءِ هذا الحُسَینُ مَرمَّلٌ بِالدِّماءِ مُقَطَّعُ الأَعضاءِ وَ بَناتُکَ سَبایا
Ravi deyir: «Allaha and olsun, heç vaxt yadımdan çıxmaz, Əmirəl-möminin (ə) qızı Zeynəb (ə) qardaşıİmam Hüseyn (ə)-ın cənazəsi üstə ağlayırdı, qəmli səslə və həsrətlə dolu qəlblə nalə edirdi: «Ya Mühəmmədah! Ey Mələklər salam göndərən böyük babam, bu sənin Hüseynindir, onu al qanına bulaşdırıblar və bədənini tikə-tikə ediblər; bunlar sənin qızlarındır, onları əsir ediblər; mən bu zülmlərdən Allaha, Mühəmməd Mustafaya (s), Əli Murtazaya (ə) Fatiməyi-Zəhraya (ə) və Həmzə seyyiduş-şühədaya şikayət edirəm. Ya Mühəmməd (s), bu sənin Hüseynindir ki, Kərbala torpağı üstündə çılpaq qalıb və səba küləyi toz-torpağı onun üstünə tökür; bu sənin Hüseynindir ki, zinazadələrin zülmləri ilə öldürüldü. Bu gün cəddim Rəsulallah (s) dünyadan gedən gündür. Ey Mühəmmədin əshabları, bunlar sizin Peyğəmbər övladlarıdır. Onları əsir tutublar».
Başqa rəvayətdə yazılıbdır ki, Zeynəbəərz etdi: «Ya Mühəmməd (s)! Qızların əsir və oğlanların öldürüldülər. Səba küləyi toz-torpağı onların cənazəsi üstünə tökür; bu sənin Hüseynindir ki onun başını dalbadal kəsib və əmmaməsini qarət ediblər. Atam fəda olsun o şəxsə ki, aşura günü günorta çağı onunqoşununu qətlə yetirdilər; Atam fəda olsun o şəxsə ki, onun xeymələrini od vurub yandırdılar:

بِأبی مَن لاغایِبٌ فَیُرتَجی وَ لا جَریحٌ فَیُتَداوَی
Atam fəda olsun o şəxsə ki, bədənində ki yaralar (qılınc, ox və nizə yaraları) heç vaxt sağalmaz; atam fəda olsun o şəxsə ki, onun yolunda canımı fəda etmək istəyirəm:

بِأبی المَهمُوم حَتّی قَضَی بِأَبی العَطشانَ حَتّی مَضی
Atam fəda olsun o şəxsə ki, ürəyi qəm qüssə ilə dolu dünyadan getdi; atam fəda olsun o şəxsə ki, susuz dodaqlarla onu öldürdülər; atam fəda olsun o şəxsə ki, babası Mühəmməd Mustafa (s) Allahın Peyğəmbər:

بِأَبی مَن هُوَ سِبطُ نَبِیِّ الهُدی بِأَبی مُحَمِّدٍ المُصطَفی بِأَبی خَدیجَهَ الکُبری بِأَبی عَلِیّ المُرتَضی (ع) بِأَبی فاطِمَهَ الزَّهراءِ سَیِّدَهِ النِّساءِ بِأَبی مَن رُدَّت لَهُ الشَّمسُ صَلّی
Ravi deyir:

فَأَبکَت وَ اللّهِ کُلَّ عَدُوٍّ وَ صَدیقٍ
«Allaha and olsun, Zeynəbə öz ağlar gözləri ilə bütün dost-düşməni ağlatdı. Sonra Səkinə atasının cənazəsini qucaqladı.
Ərəblərdən bir dəstəsi onu atasının cənazəsindən ayırdı. Ondan sonra Ömər ibn Səd nərə çəkdi: «Kim Hüseynin cənazəsi üstündə at çapmağa hazırdır?»
Qoşunun arasında 10 nəfər bu işi öz öhdəsinə götürdülər. Həmin 10 nəfər aşağıdakılardan ibarətdir:
1-İsaq ibn Hərbə (O, İmam Hüseyn (ə)-ın köynəyini oğurladı);
2-Əxnəs ibn Mürsəd;
3-Həkim ibn Tüfeyl Sünbəsi;
4-Əmr ibn Səbih Seydavi;
5-Rəca ibn Münqiz;
6-Samim ibn Xəsimə Cəfi;
7-Vahiz ibn Naim;
8-Saleh ibn Vəhəb Cəfi;
9 - Hani ibn Şəbs Həzrəmi;
10 - Əsid ibn Malik (Allah onların hamısına lənət etsin).
Onlar İmam Hüseyn (ə)-ın mübarək cənazəsini atlarının dırnaqları altına əzib, o Həzrətin sinəsinin sümüklərini sındırdılar. Bu 10 nəfər Küfə şəhərinə gəlib İbn Ziyadın qarşısında durdular. Onlardan biri Əsid ibn Malik dedi:

نَحنُ رَضَضنا الصَدرَ بَعدَ الظّهرِ بِکُلِّ یُعبُوبٍ شَدید الأسرِ
İbn Ziyad dedi: «Siz kimsiniz?» Dedilər: «Biz həmin adamlarıq ki, Hüseyn (ə)-ın bədəni üstündən at capıb onun sinəsinin sümüklərini sındırdıq». İbn Ziyad onlara etina etməyib kiçik bir mükafat verdi.
Əbu Əmr Zahid deyir: «Həmin 10 nəfər haqqında maraqlandım, gördüm ki, onların hamısı zinadan əmələ gələnlərdir. Bu on nəfəri Muxtar tutub əl ayaqlarını dəmir mıxlarla yerə mismarladı. Sonra əmr etdi ki, onlar cəhənnəmə vasil olana qədər üstlərində at çapsınlar».

İbn Riyah rəvayət edir ki, bir nəfər kor kişini gördüm. Onu İmam Hüseyn (ə) şəhid olan günü Kərbalada görmüşdüm. Mən onun nə üçün kor olduğunu soruşdum. Cavab verdi: «Biz on nəfər dost idik, qərara aldıq ki, Hüseyn (ə)-ıöldürmək üçün Kərbalaya gedək. Kərbalaya gədəndən sonra onların arasında yalnız mən qılınc vurmadım, ox atmadım və nizə vurmadım. İmam Hüseyn (ə) şəhid olandan sonra öz evimə qayıtdım. Xiftən namazını qılandan sonra yatdım. Yuxu aləmində bir nəfər mənim yanıma gəlib dedi: «AllahınPeyğəmbəri (s) səni çağırır, qalx ayağa cavab ver». Dedim: «Mənimlə Allahın Peyğəmbərinin (s) nə işi ola bilər?» Həmin şəxs məni sürüyə-sürüyə Peyğəmbərin (s) yanına apardı. Gördüm ki, Peyğəmbəri (s) bir səhrada oturubdur: O Həzrət qollarını çırmalamışdı, onun əlində süngü var idi və qarşısında bir mələk durmuşdu. Mələyin əlində də oddan düzəlmiş süngü var idi. Həmin mələk mənim 9 dənə dostumu öldürdü. O, dostlarımın hər birinə elə bir zərbə vururdu ki, başdan ayağa od tutub yanırdılar. Mən Rəsulullahın (s) yanına getdim, onun qarşısında dizi üstə oturub dedim: «Əssəlamu əleykə, ya Rəsulallah!» Lakin o Həzrət mənim cavabımı vermədi. Bir müddət heç nə demədi. Sonra başını yuxarı qaldırıb buyurdu: «Ey Allahın düşməni! Mənə hörmətsizlik etdin, mənim qohum-əqrabamı öldürdün və haqqımı tapdalayıb istədiyini etdin?!» Dedim: «Ya Rəsulallah, Allaha and olsun,mən sənin övladlarının ölmündə qılınc vurmadım, nizə vurmadım və ox atmadım». Buyurdu: «Düz deyirsən, amma Hüseyn (ə)-ı öldürənlərin sayını artırdın».
- Yaxın gəl!Mən o Həzrətə yaxınlaşdım. Gördüm ki, Peyğəmbərin (s) yanında qan ilə dolu bir teşt vardır. Buyurdu: «Bu, oğlum Hüseynin qanıdır». Sonra həmin qandan bir az mənim gözümə sürtdü. Birdən yuxudanayıldım. Həmin zamandan bəri heç nə görmürəm».

İmam Sadiq (ə)-dan rəvayət olunur ki,Rəsulullah buyurdu: «Qiyamət günü Fatimə üçün nurdan düzəlmiş bir kəcavə hazırlanacaq. Bu zaman Hüseyn (ə) kəsik başını əlində tutub məhşərə səhrasına gələcək.Fatimə (s.ə) Hüseyn (ə)-ı bu halda görərkən uca səslə ağlayıb bütün mələkləri vəPeyğəmbəri (s) ağladacaq. Ondan sonra Allah-TəalaFatimə (s.ə) üçün İmam Hüseyn (ə)-ı ən gözəl simaya salacaq. İmam Hüseyn (ə) başı bədənindən ayrılmış halda öz qatilləri ilə düşmənçilik edəcək. Allah-Təala onu qətlə yetirənləri, onun qətlində iştirak edənləri və onu öldürməyə hazır olanlarıFatimə (s.ə)-ın müqabilində toplayacaq. Onlar bir yerə yığılışandan sonra mən onları tək-tək öldürəcəyəm, yenidən dirildəcəklər, İmam Hüseyn (ə)onları öldürəcək, yenidən diriləcəklər, İmam Hüseyn (ə) onları öldürəcək, yenə də diriləcəklər. Bu minvalla bütün övladlarımız onları öldürəcək. Bu vaxt bizim qəzəbimiz soyuyacaq və qəm qüssələrimizyaddan çıxacaq». İmam Sadiq (ə) bunu nəql edəndən sonra buyurdu: «Allah bizim şiələrimizi rəhmət eləsin! Allaha and olsun,onlar bizim müsibətimizə şərikdirlər». Rəsulallahdan (s) rəvayət olunur ki, qiyamət günü çatanda Fatimə (s.ə) bir dəstə qadınla məhşərə gələcək. Ona deyiləcək: «Behiştə daxil ol!»Fatimə (s.ə) cavab verəcək: «Məndən sonra övladıma qarşı edilən pislikləri bilməyincə Behiştə daxil olmayacağam». Xitab olunacaq:

اَنظُری فی قَلبِ القِیامَه
«Məhşərin qəlbinə bax!» Elə ki, Fatimə (s.ə) oraya baxacaq, İmam Hüseyn (ə)-ı başı bədənindən ayrılmış halda görəcək. O, bu səhnəni görərkən nalə çəkəcək, öz naləsi ilə məni və Mələkləri ağladacaq».

Mənbə: Luhuf
Redaktə: Pərvin Kərimova